به کجا می رود این مملکت؟

از زمان انتخابات تا کنون و خصوصا حوادث پس از آن هاله ای از ابهامات متنوع در خصوص مسیر کشور - خصوصا در ساحت های اجتماعی و آموزشی - دور و برم را گرفته. هر چند سعی می کنم با توجه به مرحله پایانی تزم درگیر نشوم اما نمیشود هم بی خیال شد. آخه آکسفورد و انگلیس هم در کانون توجه شده و هر چند وقت یکبار نامی ازش برده میشود و از الطاف آقایان بهره مند می شویم.

همین یکی دو هفته پیش که پس از 88 روز دوست و هم دانشگاهی مان - محمد رضا جلایی پور - از اوین به قید وثیقه آزاد شد دوباره آکسفورد که هم اکنون خانه و محل تحصیلش است و همسرش اینجا چشم انتظار اوست دوباره مورد توجه آقایان قرار گرفت. گمان می کنند اینجا هر روز دوره های فشرده جاسوسی و براندازی و انقلاب مخملی ... برگزار میشود. ما که تو این چند سال کسی رو ندیدیم.

اما نکته  نگران کننده  اینه که الان که این مملکت نیاز به کار 25 ساعته  در 24 ساعت داره تا تازه بشه کمی عقب افتادگی ها رو جبران کنیم و این جور کار کردن نیاز به آرامش داره هر روز خدا یه حرفی حرکتی می کننن تا نکنه این آرامش به مملکت نزدیک بشه.

فقط اینو می فهم که مثلا در حیطه آموزش و پرورش خیلی کار داریم حالا در سایر زمینه ها هم قطعا همینطوره.

 


» نظر